Badan pemikir Kajian Politik untuk Perubahan berpendapat bahawa penduduk di negeri Sabah dan Sarawak seharusnya memberi peluang kepada diri mereka untuk membawa suatu perubahan besar ke dalam hidup mereka.
Ini berikutan beberapa faktor.
Faktor utama melibatkan isu Projek IC atau Projek M yang didakwa memberi kad pengenalan bewarna biru kepada pendatang asing seperti warga Filipina, Indonesia and Pakistan. Ianya telah dikatakan jumlah pendatang asing di Sabah adalah sebanyak 1.7 juta orang di mana negeri Sabah hanya mempunyai jumlah penduduk sebanyak tiga juta orang penduduk. Kedua-dua negeri Sabah dan Sarawak telah mengalami peningkatan secara mendadak dalam jumlah penduduk bagi kedua-dua negeri tersebut. Malah menurut bekas senator di Dewan Rakyat dan ahli Dewan Undangan Negeri (DUN), Chong Eng Leong, sehingga 2012, terdapat 700,000 individu yang diberikan kewarganegaraan di bawah Projek IC dan 200,000 dari jumlah tersebut berada dalam senarai pilihan raya. Negeri Sabah pula sehingga 2012, mempunyai 926,638 orang pengundi.
Malah, Datu Agbimudin Kiram, yang mendakwa dirinya sebagai Sultan Sulu yang juga bertanggungjawab untuk pencerobohan di Lahad Datu pada bulan Februari yang lepas juga dikatakan adalah seorang bekas penjawat awam tetapi pada masa yang sama tidak memegang kad pengenalan bewarna biru. Namun, persoalaan yang timbul adalah jika Kiram tidak diberikan kad pengenalan bewarna biru, bagaimanakah Kiram dapat dilantik sebagai seorang penjawat awam?
Soal Projek IC ini menghantui rakyat negeri Sabah yang terpaksa bersaing dengan warga asing yang meraih manfaat melebihi dari warga tempatan kerana mempunyai kad pengenalan Malaysia manakala warga tempatan negeri Sabah pula diketepikan hak mereka sebagai warga Malaysia untuk memperolehi kad pengenalan Malaysia. Warga tempatan menyalahkan kerajaan BN, terutamanya bekas Perdana Menteri, Dr Mahathir atas pelaksanaan Projek IC namun, sehingga kini, kerajaan BN masih enggan mengambil sebarang tindakan ke atas beliau dan mana-mana individu yang bertanggungjawab menjual hak rakyat Malaysia kepada pendatang asing dengan harga yang murah. Ini adalah walaupun Dr Mahathir pernah mempertahankan pemberian kewarganegaraan kepada warga asing di Sabah sebagai perbuatan "sah" dan menafikan sebarang pengetahuan tentang apa-apa pertimbangan politik yang terlibat.
Faktor kedua adalah kadar kemiskinan di Sabah dan Sarawak yang sehingga kini masih tidak ditangani walaupun kerajaan BN telah mentadbir kedua-dua negeri tersebut selama 56 tahun. Sehingga 2010, sebanyak 1.8 juta dari 3.225 juta populasi di Sabah hidup dalam kemiskinan. Angka ini persamaan dengan 60 peratus dari jumlah keseluruhan penduduk negeri Sabah. Kadar gaji minimum bagi negeri Sabah dan Sarawak juga lebih rendah dari kadar gaji minimum di Semenanjung Malaysia walaupun harga barangan di kedua-dua negeri tersebut adalah dua hingga tiga kali ganda dari harga barangan di Semenanjung Malaysia akibat dasar kabotaj yang dilaksanakan oleh kerajaan BN. Ianya harus diingatkan garis kemiskinan di Sabah adalah sebanyak RM1,048 dan di negeri Sarawak pula, ianya adalah sebanyak RM912. Ianya juga telah disahkan oleh Jabatan Perangkaan Malaysia bahawa negeri-negeri Sabah dan Sarawak merupakan negeri pertama dan negeri kedua termiskin masing-masing.
Ketua Menteri negeri Sarawak, Tan Sri Taib Mahmud pula menyatakan negeri Sarawak merupakan negeri ketiga terkaya dalam Malaysia. Negeri Sabah pula bertanggungjawab untuk mengeluarkan 192,000 tong minyak petroleum sehari, lantas membantu negara Malaysia meraih tempat ketiga tertinggi di rantau Asia Pasifik selepas China dan India. Begitu juga, di mana kekayaan Taib Mahmud telah meraih sebanyak USD$15 bilion, rakyat di negeri tersebut merupakan yang kedua termiskin di Malaysia.
Faktor ketiga adalah penindasan hak tanah adat orang asli di negeri Sabah dan Sarawak. Walaupun negeri Sabah dan Sarawak merupakan antara negeri-negeri yang terkaya dalam Malaysia dengan sumber-sumber asli seperti minyak, kayu balak dan minyak kelapa sawit, namun hak tanah orang asli di kedua-dua negeri tersebut terjejas akibat sifat tamak kroni-kroni kerajaan negeri Sabah dan Sarawak. Dalam satu kes di Beluran, Sabah, para penduduk kampung mengadu bahawa ketua kampung mereka membenarkan tandatangannya digunakan oleh orang luar untuk merampas tanah milik penduduk kampung tersebut pada tahun 1980-an. Tanah tersebut dijual kepada sebuah syarikat perladangan namun pihak berkuasa mengambil keputusan untuk tidak menyiasat syarikat tersebut.
Sehingga 2013, masih terdapat 200 kes di mahkamah yang masih belum diselesaikan berkenaan pencabulan ke atas tanah adat milik orang asli di Sarawak. Manakala sebuah kes di Sabah pula, iaitu di daerah Tongod, dimana 16 buah perkampungan kini berusaha untuk melawan tanah mereka sebesar 38,000 ekar dari dibangunkan untuk sebuah projek agropolitan. Ini berikutan kerajaan negeri Sabah menyatakan para penduduk di perkampungan tersebut tidak mempunyai hak ke atas tanah adat mereka.
Secara amnya, hak orang asli di Sabah dan Sarawak ditolak ke tepi oleh kerajaan BN BN sementara pendatang asing meraih segala hak milik mereka. Segala kekayaan yang sepatutnya menjadi milik orang asli di kedua-dua negeri tersebut dirampas oleh kerajaan negeri mereka. Manakala laporan Suhakam mengenai hak tanah adat orang asli dalam Malaysia sehingga kini masih tidak dikeluarkan oleh kerajaan BN walaupun ianya telah disiapkan sebelum pembubaran Parlimen Malaysia. Pengeluaran laporan tersebut disekat kerana laporan tersebut menjumpai mendapati bukti mengenai penyalahgunaan kuasa dan penipuan yang menjejaskan keadaan orang asli. Oleh kerana keengganan kerajaan BN untuk menyiarkan laporan ini kepada orang awam, Sarawak Report telah mengambil keputusan untuk menerbitkan laporan Suhakam tanpa kebenaran kerajaan BN di laman sesawangnya.
Faktor keempat adalah projek pembinaan 12 empangan di seluruh Sarawak yang dirancang oleh kerajaan BN pada Julai 2008. 12 empangan pada awalnya dirancang untuk dibina di Ulu Air, Metjawah, Belaga, Baleh, Belepeh, Lawas, Tutoh, Limbang, Baram, Murum dan Linau. Manakala empangan Batang Air akan dibesarkan. 12 empangan ini akan menambah kapasiti bekalan tenaga elektik sebanyak 600 peratus dengan penambahan kuasa elektrik yang dibekalkan oleh 2,400MW empangan Bakun. Hanya selepas penentangan hebat oleh penduduk tempatan, terutamanya orang asli tempatan, kerajaan negeri Sarawak menyatakan negeri tersebut hanya akan membina empat dari 12 empangan tersebut.
Pada tahun 2012, kontraktor yang terlibat dalam pembinaan Empangan Murum bernilai RM3billion di tengah Sarawak diselar oleh Timbalan Menteri Kebudayaan dan Warisan Sarawak, Liwan Lagang kerana memberi layanan buruk kepada orang Penan dan Kenyah yang terjejas oleh pembinaan empangan tersebut. Kira-kira 350 orang Penan, wanita dan kanak-kanak berkhemah menyekat jalan-jalan ke tapak empangan. Manakala pembinaan Bakun pula berjaya menarik lebih 200 saman yang difailkan terhadap projek pembinaan Bakun. Malah penempatan semula di Sungai Asap yang dibuka selepas pembinaan empangan Bakun telah mendapat reputasi sebagai sebuah kawasan setinggan yang mana keadaannya lebih teruk dari penempatan asal kaum Penan.
Manakala bagi pembinaan empangan Murum, rancangan penempatan semula kaum Penan melibatkan kaum Penan akan dipindahkan di kawasan-kawasan terpencil, di kawasan pinggiran perladangan kelapa sawit, di mana mereka dihalang untuk membuka ladang atau kebun milik sendiri dan menjana pendapatan sendiri. Juga, bagi dua tahun pertama, setiap keluarga akan dibayar sebanyak RM850 sebulan dan RM500 sebulan bagi dua tahun seterusnya. Selepas empat tahun ini, tiada sebarang pembayaran akan dibuat kepada kaum Penan. Malah 14 hektar tanah yang diberikan kepada kaum Penan bukan sahaja tanah berkualiti rendah ianya juga telah dirampas oleh syarikat perladangan kelapa sawit.
Faktor terakhir adalah penyakit rasuah oleh kedua-dua Ketua Menteri Sabah dan Sarawak.
Pada tahun 2012, ianya telah ditemui bahawa Ketua Menteri Sabah, Datuk Seri Musa Aman mempunyai akaun bank di Swiss Bank UBS di Hong Kong bernilai USD$29.6 juta. Ini berikutan penahanan Michael Chia (Chia Tien Foh) yang ditangkap pada tahun 2008 kerana cuba menyeludup sebanyak SG$16 juta atau RM40 juta wang tunai ke dalam Malaysia dari Hong Kong. Namun siasatan kerjasama antara Hong Kong dan Malaysia telah dihalang oleh Pendakwa Raya Malaysia, Abdul Gani Pattail yang merupakan kawan rapat Musa Aman. Pada tahun 2012, Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) telah membebaskan Musa Aman dari dakwaan rasuah dan pengubahan wang haram (money laundering) ke atas wang sebanyak RM40 juta di mana menurut SPRM, wang tersebut adalah bertujuan untuk kegunaan Umno Sabah.
Ini menunjukkan kerajaan negeri Sabah walaupun antara yang terkaya, tujuan and punca wang tersebut masih menjadi tanda tanya rakyat Malaysia. Apabila rakyat tempatan negeri Sabah sengsara kerana kemiskinan, kerajaan negeri Sabah dengan gembiranya dan tanpa mempunyai sebarang perasaan serba salah menyalurkan wang sebanyak RM40 juta bagi kegunaan parti politik walhal wang tersebut merupakan hak milik rakyat Sabah dan bukannya kerajaan negeri Sabah atau parti politik Umno.
Manakala bagi negeri Sarawak pula, selama 32 tahun mentadbir, Ketua Menteri Sarawak Tan Sri Abdul Taib Mahmud telah meraih kekayaan sebanyak USD$15 bilion, menjadikan beliau antara individu terkaya di Malaysia. Selepas video dari Global Witness menunjukkan ahli keluarga Taib Mahmud dan peguam keluarganya dengan jelas dan bangga melakukan amalan rasuah, Taib Mahmud mengambil keputusan untuk menegaskan beliau tidak akan bekerjasama dengan SPRM dan menurut beliau, beliau mempercayai SPRM merupakan sebuah badan kerajaan yang tidak jujur dan nakal. SPRM sebagai balasan pula, telah memilih untuk tidak mengambil sebarang tindakan terhadap Taib Mahmud mahupun ahli keluarga dan peguam beliau. Begitu juga ketiadaan jawapan dari kerajaan BN mahupun Perdana Menteri Datuk Seri Najib Tun Razak.
Individu seperti Musa Aman dan Taib Mahmud berpendapat mereka tidak tertakluk kepada undang-undang negara. Undang-undang negara hanya terpakai kpada mereka jika ianya membawa manfaat kepada mereka. Rakyat negeri Sabah dan Sarawak mempunyai peluang untuk bangkit menentang ketidakadilan kerajaan-kerajaan negeri Sabah dan Sarawak.
Orang asli tempatan Sarawak telah bangkit menentang pembinaan 12 empangan di Sarawak di mana akhirnya kerajaan negeri Sarawak bersetuju untuk membina hanya 4 dari 12 empangan tersebut. Warga negeri Sabah pula telah mula bangkit mementang Projek IC yang dilaksanakan oleh kerajaan BN.
Walaupun ianya merupakan suatu objektif yang sukar untuk dicapai, ianya tidak mustahil. Negeri-negeri Sabah dan Sarawak merupakan antara negeri-negeri terkaya di Malaysia dengan kekayaan sumber asli. Biarlah rakyat sebenar negeri Sabah dan Sarawak merasai kekayaan tersebut dan bukannya individu-individu seperti Musa Aman dan Taib Mahmud. PRU13 merupakan masa yang paling sesuai untuk rakyat negeri Sabah dan Sarawk mengambil semula hak mereka akan tetapi, mereka perlu mengambil keputusan untuk melakukan perubahan demi diri mereka dan masa hadapan anak-anak mereka.
Like this:
Like Loading...
Posted on May 4, 2013 at 4:41 am in Uncategorized | RSS feed | Respond | Trackback URL
Tiada ulasan:
Catat Ulasan